In de gesprekken met mensen over hun Talentscan leg ik met behulp van het bekende ijsbergmodel altijd eerst uit vanuit welk mensbeeld ik de resultaten interpreteer.
Waar we gewend zijn om vanuit het ‘conscious’ gedeelte (boven water) naar onszelf en anderen en onze talenten te kijken, is het ‘subconscious’ gedeelte (onder water) op het plaatje het speelveld van de Talentscan. Welke psychologische behoeften heb je vanaf jouw geboorte en hoe kunnen deze, als je ze bewust maakt, richting geven aan je leven?
De essentie van mijn mensbeeld ligt sinds 2018 echter nog dieper, in de laag van het ‘superconscious’. Het licht verstopt diep onder water.
De term ‘superconscious’ vond ik in het boek ‘The game of life and how to play it’ van Florence Scovell Shinn waarin ze schrijft over de metafysische laag van ons bestaan. Ik noem deze nieuwe laag van identiteit zelf inmiddels ‘de ziel’, maar er zijn vele benamingen die allemaal naar hetzelfde verwijzen.
In haar boek schrijft Florence ‘the subconscious is power without direction’.
Wie of wat laat jij de leiding nemen over je kracht?
Dit inzicht leidde tot een fundamentele revisie van de Talentscan een aantal jaren geleden. Wat zou er gebeuren als je jouw ziel de leiding zou geven over je aangeboren talenten? Het deel van jou dat ‘weet’ wat het leven van jou wil en wat je hier komt leren en doen? Zou je licht dan meer zichtbaar kunnen worden in de materiële wereld? Zou dat tot meer vreugde en vervulling leiden?
Hoewel de gebruikte tests hetzelfde bleven, veranderde alles door vanuit deze nieuwe laag van identiteit naar de testuitslagen te kijken. Het klopte niet meer om vanaf een scoresjabloon het gesprek aan te gaan omdat je dan automatisch met je energie in het gebied ‘boven water’ zit waar ‘goed’ en ‘fout’ direct een rol spelen.
We vertaalden de psychologische behoeften uit de test naar beelden van paarden, wat meteen leidde tot meer verbinding en vreugde in de terugkoppelgesprekken.
In deze manier van kijken is de ziel de koetsier en zijn de psychologische behoeften die de Talentscan meet de paarden voor de koets. Zo wordt ineens tastbaar en heel zichtbaar wat je in dit leven ‘in je span’ hebt gekregen aan talent en hoe de ziel jouw span kan ‘mennen’.
Mensen vergeten hun paardjes nooit meer als ze deze eenmaal ontmoet hebben en er zit geen waarde oordeel op de beelden. Elk paard is goed en het gaat erom dat jij jouw (combinatie) van paarden leert kennen en mennen. De paarden die je niet hebt zijn in deze manier van kijken ook veel minder interessant.
De beelden van de paarden zijn zo treffend, dat mensen ze dikwijls direct kunnen omarmen en soms ook letterlijk een plek geven, bijvoorbeeld door ze op hun computerscherm of spiegel te plakken.
In de afgelopen jaren evolueerden de paarden met ons mee. Alsof ze, wanneer het licht van het superconscious meer ruimte krijgt, steeds levendiger worden. Alsof ze, hoe meer ze gezien worden, steeds steviger in de vorm komen.
Waar ik ze eerst enkel in zwart-wit gebruikte, kregen ze later kleur. Het Mentor paard kreeg in de loop van de tijd een nieuwe vorm net als het Mensen begrijpen paard en zo lijkt het of de paarden zich moeiteloos aanpassen aan ons bewustzijn.
De meest recente wijziging is de metamorfose van het Zichtbaarheidspaard. Hoe meer je het superconscious de leiding geeft, hoe minder belangrijk het wordt dat JIJ ZELF zichtbaar bent. Het talent dat je hebt om zichtbaar te maken wat er in jou leeft en te delen wat je inspireert krijgt steeds meer ruimte en daarmee kun je die kracht ook in anderen aanraken. Door creatie, door schrijven, door presentatie. En dat je daarmee, vanuit ZIJN, zichtbaar kunt worden en zichtbaar kunt maken wat voor het blote oog in eerste instantie onzichtbaar is.
En zo veranderde dit paard van een ‘showpony’ naar een ware inspirator en creator.
Want als je van binnen straalt….heb je geen spotlight of podium (meer) nodig.
Keep on shining.