YES Day, de film waarin ouders 24 uur lang alleen maar ´ja´ mogen zeggen op de vragen en verzoekjes van hun kinderen, is al ruim een jaar een favoriet onderwerp van gesprek aan onze eettafel. ‘Hoe COOL zou dat zijn als wij dat gewoon een keer ECHT deden en dat dan gewoon ALLES mag??’.
Waar mijn man en ik in eerste instantie het enthousiasme over dit concept enigszins probeerden af te zwakken in de hoop dat het zou overwaaien (‘Het is hier toch elke dag YES Day?’) bleek het uiteindelijk onvermijdelijk. De laatste dinsdag van de zomervakantie was het dan eindelijk zo ver: YES Day bij ons thuis.
Binnen een aantal basisregels (niets voor in de toekomst en niets gevaarlijks vragen) en een afgestemd budget mocht alles. Het bleek een hilarische, avontuurlijke, bij vlagen ongemakkelijke en ook zeer leerzame dag waarin het – veel meer dan ik me vooraf had gerealiseerd – over vertrouwen en overgave ging.
Dagenlang waren ze bezig met stiekeme voorbereidingen, inkopen en planningen om hun lang verwachte dag maximaal te benutten. Waar ze geen ochtend in de vakantie voor 9.30 uur wakker waren, stonden ze deze dag om 6.30 uur met een confettikanon en fluitjes aan ons bed om de eerste stap van hun programma te presenteren: een make over waarin zij onze kleding en make-up mochten kiezen en dan ontbijten met donuts in hartje stad.
Uitgedost in kleding waarvan ik (met een goede reden) was vergeten dat ik het had met belachelijke make-up en mijn kinderen in kleding die ze van mij normaal alleen als pyjama mogen dragen (inclusief badslippers en sokken) stapten we (zij eigenlijk vooral) olijk tussen de mensen door die zich naar hun werk haastten door Hoog Catharijne om het ontbijt met de meeste suiker uit mijn leven te nuttigen.
En hoewel ik me gedurende deze dag realiseerde dat het heel goed is dat ik niet tegen alles ‘ja’ zeg elke dag, vond ik het best confronterend om te constateren dat ik veel meer dan ik me vooraf realiseerde automatisch ‘nee’ zeg. Omdat ik haast heb, omdat ik er geen zin in heb, omdat ik in mijn hoofd met andere dingen bezig ben. Soms zelfs voor ze hun vraag hebben afgemaakt. ‘Mag ik nog een keer op de roltrap?’. ‘Wil je met mij en de LOL camper spelen?’. ‘Wil je met mij op de schommel?’. ‘Wil je op mijn rug kriebelen?’. Hele kleine vragen op een dag die helemaal niet over materiele zaken gaan waarop een ‘ja’ voor heel veel geluk kan zorgen. Zelfs op een dag met alle tijd is mijn automatische impuls ‘nee’.
Ik vond het ook super leerzaam om een dag door de ogen van mijn kinderen naar hun ultieme dromen te kijken en wat me het meest ontroerde; dat dit dan activiteiten blijken te zijn die niet eens zo heel ver van onze dagelijkse realiteit af liggen.
Ook voor hen bleek het een leerzame dag. ‘Wat kost alles veel geld’ en ‘Wat vragen wij veel aan jullie op een dag’. Dus naast heel veel plezier, suiker en avontuur zorgde deze dag ook voor meer bewustzijn bij ons allemaal.
Aan het einde van de dag werd één van de regels dan toch gebroken: ‘zullen we hier een jaarlijkse traditie van maken?’.
YES Day, ik doe volgend jaar weer mee.