De binnenkant van de buitenkant
Het is kwart over acht in de ochtend en nog donker buiten. De maan is nog niet verdwenen.
We fietsen in colonne naar school toe. Uit alle hoeken en gaten zie ik kinderen op fietsjes aan komen rijden of achterop zitten bij papa of mama. De één heeft een mijter op, de ander een muts met veren of een cape met ‘Hulppietje’ achterop. Ik zie een Chinese Sint met staf, een Pietje met blonde vlechten en zelfs een wandelende schoorsteen. De verwachting van wat komen gaat vandaag op school is volop voelbaar. Mensen zingen Sinterklaasliedjes. Ik krijg er een brok van in mijn keel.
Ik ben zo trots op ons allemaal. Op ons mensen. Op de liefde die we in deze wereld kunnen brengen en de kracht die we hebben om verhalen te vertellen die meer dan wat ook samenbinden.
Hoewel het de afgelopen jaren veel ging over de vorm en de buitenkant van het Sinterklaasfeest voel ik vanochtend in alle intensiteit waar de binnenkant van dit feest echt over gaat. Over eenheid en de kracht van geloven in het goede.
Op een dag als vandaag realiseer ik me extra, als ik door de ogen van mijn kinderen kijk, dat als je de manier waarop je naar de wereld kijkt verandert, de wereld mee verandert. Kies liefde en liefde is wat je zal zien.
Ik wens jullie allemaal een heerlijk Sinterklaasfeest dit jaar. Dat de binnenkant van dit feest de binnenkant van je hart mag raken!
